دوره 7، شماره 2 - ( 1402 )                   جلد 7 شماره 2 صفحات 46-31 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Akbari M, Sharifnia S. Removal of Iodide from Wastewater Using Strongly Basic Anion Resin. IQBQ 2023; 7 (2) : 4
URL: http://arcpe.modares.ac.ir/article-38-65976-fa.html
اکبری منی، شریف نیا شهرام. حذف آنیون یدید از پساب با استفاده از رزین آنیونی بازی قوی. پژوهش‌های کاربردی مهندسی شیمی-پلیمر. 1402; 7 (2) :31-46

URL: http://arcpe.modares.ac.ir/article-38-65976-fa.html


1- دانشگاه رازی ، akbari.m.1992@gmail.com
2- دانشگاه رازی
چکیده:   (349 مشاهده)
آنیون یدید در برخی از پساب‌ها و همچنین آب‌شور وجود دارد. بازیابی آن از پساب از نقطه نظر زیست محیطی و اقتصادی حائز اهمیت است. تخلیه آنیون یدید به آب‌های سطحی ممکن است منجر به شکل‌گیری برخی از ترکیبات یددار در منابع آب آشامیدنی شود که سلامت انسان را تهدید می‌کند. کار حاضر به بررسی جذب آنیون یدید از پساب سنتزی با غلظتmg/l 1000 با استفاده از رزین آنیونی بازی قوی آمبرلیت IR400 Cl پرداخته است. چهار مدل ایزوترم جذب لانگمویر، فروندلیش، تمکین و دوبینین-رادوشکویچ جهت بررسی ایزوترم جذب به کار گرفته شدند. حداکثر  ظرفیت جذب  استاتیک رزین با استفاده از نمودار ایزوترم جذب و مدل لانگمویر،mg/g   3/466 به دست آمد. عملکرد رزین در pH های مختلف و نیز حضور آلاینده‌های هم‌زمان سولفات، نیترات و کلر مورد بررسی قرار گرفت و بهترین عملکرد در پی‌اچ خنثی به دست آمد. مطالعات سینتیک جذب نشان داد که معادله سرعت شبه درجه دوم با داده‌های آزمایشگاهی تطابق کامل دارد. عملکرد رزین در فاز پیوسته با دو محلول یدید تنها و یدید همراه با غلظت برابر مولی آلاینده‌های سولفات، نیترات و کلر مورد بررسی قرار گرفت که ظرفیت جذب تا اشباع کامل ستون به ترتیب برابر mg/g  2/434 وmg/g 6 /304  به دست آمد. عملکرد رزین در مقایسه با سایر جاذب‌ها چشمگیر بود.
 
شماره‌ی مقاله: 4
متن کامل [PDF 676 kb]   (181 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: فیلترکردن
دریافت: 1401/9/19 | پذیرش: 1402/6/22 | انتشار: 1403/4/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.