1- گروه فرآیند، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2- دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس ، fakhroleslam@modares.ac.ir
3- دانشیار، بخش تحقیقات مهندسی گلخانه، موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، البرز، ایران
چکیده: (3233 مشاهده)
ایران کشوری با پتانسیلهای بالا در دسترسی به انرژیهای تجدیدپذیر همانند انرژی خورشیدی، آبی، بادی و انواع زیستتوده است. بیودیزل یکی از سوختهای تجدیدپذیری است که همواره بهعنوان جایگزینی مناسب و پایدار (غیرسمی، ایمن و تجزیهپذیر) برای سوختهای فسیلی مطرح شده است. مرور تجربه کشور های مختلف در زمینه استفاده از منابع خوراکی برای تولید بیودیزل نشان می دهد که استفاده از منابع خوراکی موجب ایجاد معضلاتی از جمله کمبود منابع غذایی برای جوامع انسانی، کمبود خوراک دامها و بر هم خوردن توازن در صنایع غذایی شده و میتواند منجر به افزایش چشمگیر قیمت این منابع شود. بنابراین بسیاری از محققان و پژوهشگران استفاده از منابع غیرخوراکی را بهمنظور رفع معضلات ذکرشده، مطرح کردهاند. تاکنون منابع غیر خوراکی بسیار گسترده ای برای تولید بیودیزل شناسایی شده است. در این مقاله، منابع غیرخوراکی بیودیزل که در ایران تولید و یا پتانسیل تولید آنها وجود دارد، معرفی شده و مورد بررسی قرار گرفته و یک مطالعه پتانسیلسنجی برای آنها ارایه شده است. در اینجا منابع غیرخوراکی بیودیزل در چهار دسته ضایعات کشاورزی، روغنهای پسماند پختوپز، ریزجلبکها و دانههای غیرخوراکی دستهبندی میشوند و این منابع بر اساس پارامتر های مختلفی همچون درصد روغن موجود، میزان روغن در هر هکتار، راندمان تولید بیودیزل، ویسکوزیته، عدد صابونی شدن و طول دوره کشت مقایسه می گردد، که بر اساس نتایج به دست آمده، دانههای غیرخوراکی به خصوص دانههای نوروزک، کرچک و گلرنگ بهعنوان منطقیترین و پایدارترین منابع تولید بیودیزل در ایران، شناسایی شدهاند. همچنین در کار حاضر به سیاست ها و مشوق هایی که نهاد های متولی می توانند جهت رونق صنعت بیودیزل اعمال نمایند، پرداخته شده است.
نوع مقاله:
مروری تحلیلی |
موضوع مقاله:
جذب و ذخیره انرژی دریافت: 1399/8/14 | پذیرش: 1399/11/21 | انتشار: 1400/6/31