دوره 6، شماره 2 - ( 1401 )
جلد 6 شماره 2 صفحات 68-55 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- پلیمر، گروه مهندسی شیمی و نفت، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران ، alialmasganj@gmail.com
2- پلیمر، گروه مهندسی شیمی و نفت، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران
2- پلیمر، گروه مهندسی شیمی و نفت، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران
چکیده: (1140 مشاهده)
موضوع تحقیق: پرتودرمانی خارجی یک روش اصلی برای درمان سرطان است. برای اینکه پرتوهای ساطع شده تنها به سلولهای سرطانی تابیده شوند، از ماسکهایی جهت تثبیت بدن بیمار در موقعیت مناسب استفاده می شود تا در هنگام پرتودرمانی پرتوهای تابیده شده به بافت های سالم بدن بیمار نرسد. با توجه به ویژگی های منحصربه فرد این ماسک ها، برای تولید آنها باید از مواد مناسب پلیمری استفاده شود که در ابتدا استفاده از انواع پلیمرهای گرمانرم مورد بررسی قرار گرفتهاست.
روش تحقیق: در ادامه پلیمرکاپرولاکتون به عنوان ماده اصلی مورد استفاده برای ساخت ماسک پیشنهاد شده است. این ماده به علت استحکام کششی پایینی که دارد به تنهایی برای کاربرد مورد نظر مناسب نیست، به همین علت ماده مورد نظر با درصدهای مختلف از ماده بنزوئیل پراکساید (BPO) پخته شد تا در اثر ایجاد اتصالات عرضی در پلیمر مورد نظر، استحکام کششی آن افزایش یابد. خواص نمونه های پخت شده با کمک آزمون های درصد ژل شدگی، حافظه شکلی، استحکام کششی تک جهته و نمودارهای DSC مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج اصلی: با افزایش ماده BPO، درصد ژل شدن و حافظه شکلی نمونه های پخت شده افزایش یافت. تمامی نمونه های پخت شده درصد بازگشت شکلی بالایی داشتند که بالاترین آنها متعلق به نمونه های شامل 2 و 3 درصد وزنی از BPO بود. با بررسی نمودارهای آزمون استحکام کششی، مشاهده شد که با افزایش مقدار BPO از 0.5 تا 2 درصد وزنی در نمونه های پخت شده، استحکام کششی در نقطه شکست تا 10 مگاپاسکال افزایش یافت. نمونه پخت شده پلی کاپرولاکتون با 2 درصد وزنی از BPO و نمونه ماسک ارفیت هردو دارای بازگشت شکلی %94 و استحکام کششی در نقطه شکست 10 مگاپاسکال بودند که از این لحاظ شباهت بالایی به یکدیگر داشتند. در نهایت آمیزه پلی کاپرولاکتون با 2 درصد وزنی از BPO برای ساخت ماسک پرتودرمانی پیشنهاد شده است.
روش تحقیق: در ادامه پلیمرکاپرولاکتون به عنوان ماده اصلی مورد استفاده برای ساخت ماسک پیشنهاد شده است. این ماده به علت استحکام کششی پایینی که دارد به تنهایی برای کاربرد مورد نظر مناسب نیست، به همین علت ماده مورد نظر با درصدهای مختلف از ماده بنزوئیل پراکساید (BPO) پخته شد تا در اثر ایجاد اتصالات عرضی در پلیمر مورد نظر، استحکام کششی آن افزایش یابد. خواص نمونه های پخت شده با کمک آزمون های درصد ژل شدگی، حافظه شکلی، استحکام کششی تک جهته و نمودارهای DSC مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج اصلی: با افزایش ماده BPO، درصد ژل شدن و حافظه شکلی نمونه های پخت شده افزایش یافت. تمامی نمونه های پخت شده درصد بازگشت شکلی بالایی داشتند که بالاترین آنها متعلق به نمونه های شامل 2 و 3 درصد وزنی از BPO بود. با بررسی نمودارهای آزمون استحکام کششی، مشاهده شد که با افزایش مقدار BPO از 0.5 تا 2 درصد وزنی در نمونه های پخت شده، استحکام کششی در نقطه شکست تا 10 مگاپاسکال افزایش یافت. نمونه پخت شده پلی کاپرولاکتون با 2 درصد وزنی از BPO و نمونه ماسک ارفیت هردو دارای بازگشت شکلی %94 و استحکام کششی در نقطه شکست 10 مگاپاسکال بودند که از این لحاظ شباهت بالایی به یکدیگر داشتند. در نهایت آمیزه پلی کاپرولاکتون با 2 درصد وزنی از BPO برای ساخت ماسک پرتودرمانی پیشنهاد شده است.
شماره‌ی مقاله: 4
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
مهندسی پلیمریزاسیون
دریافت: 1401/3/13 | پذیرش: 1401/9/22 | انتشار: 1401/9/28
دریافت: 1401/3/13 | پذیرش: 1401/9/22 | انتشار: 1401/9/28
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |